هیپوگلیسمی یا افت قند خون نوزاد

هیپوگلیسمی یا افت قند خون چیست؟

به کودک تازه متولد شده تا هفته چهارم بعد از تولد، نوزاد می گویند، هیپو به معنی پائین و گلیسمی اصطلاحی است که برای سطح قند خون. هیپوگلیسمی نوزادی به سطح گلوکز پلاسما کمتر از ۳۰ میلی گرم در دسی لیتر در ۲۴ ساعت اول زندگی و کمتر از ۴۵ میلی گرم در دسی لیتر در روزهای بعد می گویند. هورمونهای بدن که اصلی ترین آنها انسولین است، تنظیم کننده سطح قند خون هستند. انسولین وظیفه تنظیم قند یا گلوکز خون، متابولیسم یا تجزیه آن و همچنین مصرف قند در بدن را به عهده دارد. وقتی اندام ها و هورمون ها در وضعیت هوموستاز (متعادل) هستند، هورمون ها میزان قند خون را تحت کنترل قرار می دهند اما اگر تعادل برقرار نباشد، احتمال هیپوگلیسمی در نوزاد وجود دارد.
​

​

به کودک تازه متولد شده تا هفته چهارم بعد از تولد، نوزاد می گویند.

قند نرمال نوزاد چند است؟

اندازه قند نرمال نوزادان نیز با بزرگ شدن و افزایش سن، افزایش پیدا می کند. قند خون نرمال نوزادان بین ۵۰ تا صد است. هر عددی در این بازه طبیعی محسوب می شود درحالی که کمتر از ۵۰ می تواند نشان دهنده افت قند خون در نوزاد باشد که نیاز به اقدام صحیح و به موقع دارد.

شیر نخوردن نوزاد و افتادن قند

احتمالا شنیده اید که برای جلوگیری از افت قند خون نوزاد باید حتما هر دو ساعت یکبار به نوزاد شیر بدهید و حتی شب ها او را از خواب بیدار کنید تا شیر بخورد. در این میان بسیاری از مادرها و پدرها می پرسند که آیا حتما باید نوزاد را برای شیر خوردن از خواب بیدار کنیم؟ در پاسخ به شما می گوییم که بله. افت قند نوزاد ممکن است در خواب رخ داده و به راحتی سبب بی حالی نوزاد شود و چون خواب است شما نمی توانید علائم را تشخیص دهید. بنابراین در ماه های اول بعد از تولد حتما باید هر دو ساعت یکبار به نوزاد خود شیر بدهید و حتی اگر خواب است او را برای شیر خوردن بیدار کنید.
​

​

اندازه قند نرمال نوزادان نیز با بزرگ شدن و افزایش سن، افزایش پیدا می کند.

تا چند ماهگی نوزاد باید هر دو ساعت شیر بخورد؟

جواب این سوال تا حد زیادی به وزن نوزاد شما بستگی دارد. برای نوزادان نارس متخصص توصیه می کند که حتی هر یک ساعت یکبار شیر بخورد اما برای نوزادانی که زمان تولد وزن مناسبی داشته، رشد و وزن گیری خوبی دارند، متخصصان می گویند که تا پایان ماه سوم و چهارم، شیردهی هر دو ساعت یکبار کافی است و پس از آن می توانید تا حدود زیادی میل شیرخوار را در نظر بگیرید. اما توجه داشته باشید که در یک نوزاد سه ماهه، نباید بین دو وعده شیردهی بیشتر از ۴ تا ۵ ساعت فاصله باشد.

کدام نوزادان در معرض پایین بودن قند خون قرار دارند ؟

نوزادانی که احتمال ابتلای آن ها به پایین بودن قند خون بیشتر است شامل این گروه ها هستند :
– نوزادانی که از مادران مبتلا به دیابت متولد می شوند
– کودکانی که نسبت به مدت حاملگی مادرشان کوچک ترند و یا دارای محدودیت رشد هستند
– نوزادان نارس ، به ویژه آن هایی که هنگام تولد وزن کمی دارند
– نوزادانی که تحت استرس قابل توجهی متولد می شوند
– نوزادان زنانی که دارو های خاصی مانند تربوتالین مصرف می کنند
– کودکانی که نسبت به مدت حاملگی مادرشان بزرگ ترند
​

​

برای جلوگیری از افت قند خون نوزاد باید حتما هر دو ساعت یکبار به نوزاد شیر بدهید و حتی شب ها او را از خواب بیدار کنید تا شیر بخورد.

علل افت قند نوزادان تازه متولد شده

علل مختلف افت قند نوزادان عبارتند از:

سوء تغذیه مادر در دوران بارداری:

سوء تغذیه عامل مستقیم پایین بودن قند خون در نوزادان است.

افزایش تولید انسولین در نوزاد متولد شده از مادر دیابتی:

دیابت کنترل نشده در مادر موجب می گردد انسولین اضافی از سد جفت عبور کرده و منجر به افت قند خون نوزاد شود.

تولد زودرس:

نوزادانی که قبل از هفته سی و هفت به دنیا می آیند مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی هستند.

بیماری های کم خونی همولیتیک پیشرفته یا ناسازگاری گروه خونی مادر و کودک:

عدم سازگاری گروه و نوع خون مادر و کودک می تواند منجر به هیپوگلیسمی شود.

نارسایی های مادرزادی و بیماریهای متابولیک از بدو تولد:

وجود اختلالات ژنتیکی و متابولیکی از بدو تولد یکی از دلایل افت قند خون در نوزادان است.

آسفیکسی هنگام تولد:

نوزادانی که هنگام تولد و در اولین ساعات پس از تولد با سطح اکسیژن پائین مواجه می شوند، مستعد ابتلا به هیپوگلیسمی هستند.

استرس سرد (شرایطی که بیش از حد سرد باشد):

هیپوترمی یا کاهش غیرطبیعی دمای بدن می تواند علت هیپوگلیسمی در نوزادان باشد.
بیماری های کبدی

عفونت ها:

در نوزادانی که مبتلا به عفونت های مادرزادی هستند یا مادر مبتلا به نوع خاصی از عفونت است، احتمال افت قند نوزاد وجود دارد.

علائم افت قند در نوزادان تازه متولد شده

ممکن است علائم افت قند نوزاد همیشه وجود نداشته باشد. معاینات بالینی دقیق و مکرر می تواند علائم قند خون پائین در نوزادان را به شرح زیر مشخص کند:

رنگ پریدگی یا تغییر رنگ پوست کبود: این رنگ پوست به دلیل کاهش ذخیره اکسیژن در بدن و خون وریدی همراه بوده و منجر به سیانوز (رنج کبود) یا رنگ پریدگی می شود.
مشکلات تنفسی از جمله توقف تنفس (آپنه): نفس های کم عمق و سریع یا صدای خرخر (ناله های خفیف)
تحریک پذیری یا احساس بی حالی
بی حالی نوزاد
شلی عضلات یا فلاپی
کم غذا خوردن یا استفراغ
مشکل در گرم نگه داشتن بدن یا هیپوترمی
لرز ، ضعف یا تشنج: هیپوگلیسمی باعث آسیب عصبی موقتی یا دائمی شامل بیهوشی یا غش، تاخیر در ملاک های (نقاط عطف) رشدی و تأخیر در رشد می شود.

توجه داشته باشید که در هنگام افت قند نوزاد الزاما تمامی این نشانه ها را نخواهید دید و ممکن است که فقط نوزاد شما بی حال شود. بنابراین اهتمام کافی در شیردهی صحیح و به موقع اهمیت بسیار زیادی دارد.
​
​

علائم افت قند خون نوزاد چیست ؟

علائم قند خون پایین ممکن است در نوزادان آشکار نباشد اما شایع ترین علائم عبارتند از :

۱. لرزش
۲. کبود رنگ بودن پوست و لب ها ( سیانوز)
۳. توقف ناگهانی تنفس (آپنه)
۴. پایین بودن دمای بدن (هایپوترمی)
۵. ماهیچه های نرم و سست (تونوس عضلانی ضعیف)
۶. کم اشتهایی
۷. کمبود تحرک و انرژی
۸. تشنج

نشانه های افت قند خون ممکن است مشابه علائم سایر مشکلات سلامتی باشد و از این که فرزندتان برای تشخیص، توسط یک ارائه دهنده مراقبت های درمانی ویزیت می شود، اطمینان حاصل کنید .

اگر نوزاد دچار هیپوگلیسمی باشد چه کاری می توان انجام داد؟

معمولاً نوزادان بلافاصله پس از تولد به طور موقت دچار هیپوگلیسمی می شوند. اگر این اتفاق رخ دهد پزشک قند خون آنها را کنترل می کند تا ببیند آیا به حالت عادی باز می گردد یا خیر. در این صورت ممکن است نیازی به درمان نباشد.
اگر نوزادی در روزها، هفته ها یا ماه ها پس از تولد علائم هیپوگلیسمی را نشان می دهد، فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
پزشک ممکن است دادن شیر مادر، شیر خشک یا مخلوطی از گلوکز و آب برای افزایش سطح قند خون نوزاد را توصیه کند.
علائم هیپوگلیسمی در نوزادان مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است، بنابراین کمک گرفتن از یک متخصص مهم است.

چه چیزی باعث هیپوگلیسمی در نوزاد تازه متولد شده می شود؟

دلایل مختلفی وجود دارد که نوزاد ممکن است دچار هیپوگلیسمی شود. از جمله موارد زیر است:

هیپوگلیسمی انتقالی

افت گلوکز خون یک واکنش طبیعی برای انتقال به زندگی خارج از رحم است. این به عنوان هیپوگلیسمی انتقالی شناخته می شود. تا زمانی که افت قند خون موقت و خفیف باشد، معمولاً به نوزاد آسیب وارد نمی شود.
هیپوگلیسمی انتقالی به این دلیل رخ می دهد که جنین در داخل رحم، مواد مغذی خود را جفت از طریق بند ناف دریافت می کند. درست پس از تولد، پزشک بند ناف را می‌بندد و قطع می‌کند. معمولاً وقتی نوزاد شروع به تغذیه منظم می کند، هیپوگلیسمی انتقالی به سرعت خود را اصلاح می کند. اما در برخی از نوزادان، این افت بسیار زیاد است و باعث کاهش خطرناک گلوکز خون می شود.

غذای ناکافی

برخی از نوزادان در بدو تولد غذای کافی دریافت نمی کنند. این موضوع می تواند زمانی اتفاق بیفتد که تاخیر در شیردهی وجود داشته باشد، زمانی که والدین شیردهی را زود انجام نمی دهند، یا زمانی که مشکلاتی در تامین شیر مادر وجود دارد.

درمان قند خون پایین در نوزادان

در صورتی که نگرانی خاصی بابت میزان قند خون نوزاد وجود دارد، در همان ابتدای امر مادر باید به نوزاد شیر بدهد. تغذیه با شیر مادر در صورت امکان، از بهترین¬ راه¬ های مقابله با افت قند نوزاد است. تا جایی که امکان دارد نوزاد را نزدیک به خود، ترجیحاً در تماس پوست با پوست با خود نگه دارید، به این ترتیب علاوه بر اینکه به شیرخوردن ترغیب می¬ شود، بدنش گرم شده و به این ترتیب خطر ابتلا به هیپوگلیسمی کاهش می¬ یابد. در نوزادان نارس معمولا توصیه می شود از روش مراقبت کانگورویی استفاده شود.

اگر نوزاد در گرفتن پستان مشکل دارد

ناامید نشوید و همچنان با شیر مادر تغذیه کنید. پرستار می¬ تواند در دوشیدن شیر به شما کمک کند، سپس شیر  را با شیشه شیر به نوزاد بخورانید. اگر کودک همچنان از شیرخوردن امتناع می¬ کند، پرستار می¬ تواند لوله تغذیه نرم و انعطاف پذیری را به آرامی از راه بینی به معده او وارد کند. اگرچه این مسئله برای مادر بسیار ناراحت¬ کننده است، اما دست¬ کم به این ترتیب کودک غذای مورد نیاز خود را دریافت خواهد کرد.

تغذیه با شیر دوشیده شدۀ مادر بسیار کار مناسبی است(تست کرونا در بابل)

ولی اگر نمی¬ توانید شیر زیادی بدوشید، خود را سرزنش نکنید. در بیمارستان جایگزین مناسبی برای شیر مادر مثل شیرخشک به نوزاد می¬دهند تا سطح قند خون نوزاد را بالا برده و تنظیم کنند. اگر نوزاد از شیر مادر تغذیه کند اما سطح قند خون همچنان پایین باشد، باید در خصوص استفاده از شیرخشک تصمیم ¬گیری شود. پرستار در این ¬باره با شما صحبت خواهد کرد. بهتر است بدانید بیمارستان هیچ اقدامی بدون مشورت با شما انجام نخواهد داد.

برای دوشیدن شیر کمک بگیرید

برای دوشیدن شیر از اطرافیان کمک بگیرید و مقداری از آن را ذخیره کنید. همچنین بهتر است زود به زود نوزاد را برای شیرخوردن، در آغوش بگیرید. اگر میزان قند خون بعد از شیردهی با شیر مادر همچنان کم باشد، باید به پزشک متخصص اطفال، مراجعه و در صورت لزوم محلول شکر یا گلوکز به نوزاد داد.
هرگاه میزان قند خون نوزاد ثابت شد، میتواند مجددا به تغذیه ادامه داد و قطره قند خون به تدریج کنار گذاشت.
اما اگر نوزاد به هیچ یک از درمان ¬های فوق جواب ندهد و یا هیپوگلیسمی ادامه پیدا کند، پزشک باید آزمایش های لازم را انجام دهد تا ریشه این بیماری مشخص شود.(بهترین آزمایشگاه پاتوبیولوژی بابل)
​

پیشگیری از هیپوگلیسمی

همانطور که اعلام شد هیپوگلیسمی انتقالی بلافاصله پس از تولد طبیعی است با این حال با استفاده از برخی اقدامات می توان به کاهش خطر تبدیل هیپوگلیسمی به یک مشکل دائمی کمک کرد. از جمله اقدامات کمک کننده:

تغذیه فوری در یک ساعت اول پس از تولد
شناسایی زود هنگام نوزادان دارای خطر هیپوگلیسمی
انجام آزمایش گلوکز ۳۰ دقیقه پس از اولین تغذیه برای نوزادان دارای خطر
استفاده از مکمل های اولیه برای نوزادانی که دچار مشکلات تغذیه هستند
آزمایش گلوکز باعث پیشگیری از ایجاد هیپوگلیسمی نمی شود، با این حال با تشخیص زودهنگام، امکان درمان هر چه سریع تر را فراهم می کند. در نتیجه احتمال ایجاد عوارض کاهش می یابد.(بهترین آزمایشگاه بابل)

خلاصه کلی

هیپوگلیسمی در نوزادان رایج و بلافاصله پس از تولد موقت است. با این حال، هیپوگلیسمی مداوم یا شدید بسیار جدی است. درمان سریع می تواند جان یک نوزاد را نجات دهد. اگر نوزاد علائم کلی هیپوگلیسمی را نشان می دهد، فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
مهم است که در مورد هر راهکار با پزشک مشورت کنید.

به روزرسانی : ۲۱ فروردین ۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

پیلونفریت یا عفونت کلیه

پیلونفریت یا عفونت کلیه چیست؟

عفونت کلیه (پیلونفریت) نوعی عفونت مجاری ادراری (UTI) است که به طور کلی از مجرای ادرار یا مثانه شروع شده و به یک یا هر دو کلیه منتقل می‌شود.
عفونت کلیه نیاز به مراقبت‌های سریع پزشکی دارد. اگر این عفونت به درستی درمان نشود، می‌تواند به کلیه‌های ما آسیب برساند یا در اثر آن، باکتری به جریان خونمان سرایت کرده و باعث ایجاد عفونتی شود که زندگی ما را تهدید کند.
درمان عفونت کلیه که معمولاً شامل آنتی بیوتیک است، ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشد.
​

​

درمان عفونت کلیه که معمولاً شامل آنتی بیوتیک است.

​
انواع عفونت کلیه​

پیلونفریت حاد​

پیلونفریت حاد یک عفونت ناگهانی و شدید در کلیه‌هاست. این عفونت باعث تورم کلیه‌ها شده و می‌تواند باعث تخریب دایمی کلیه‌ها شود. هر مشکلی که در جریان طبیعی ادرار اختلال ایجاد کند، خطر ابتلا به پیلونفریت حاد را افزایش می دهد. به عنوان مثال دستگاه ادراری که اندازه یا شکلی غیرمعمول دارد با احتمال بیشتری به پیلونفریت حاد مبتلا می‌شود.
​

پیلونفریت مزمن​

پیلونفریت مزمن ایجاد عفونت‌های مکرر یا مداوم در کلیه‌هاست که پدیده‌‌ی نادری است. مانند شکل حاد این بیماری، اشکال مزمن آن، در افرادی که در جریان طبیعی ادرار آنها اختلال وجود دارد بیشتر دیده می‌شود. این موارد می‌توانند در اثر عفونت ادراری، ریفلاکس وزیکواورترال (که مقدار کمی ادرار از مثانه به حالب و کلیه‌ها برمی‌گردد) یا ناهنجاری‌های آناتومیک ایجاد شوند. پیلونفریت مزمن در کودکان بیشتر از بزرگسالان دیده می‌شود.
​

علائم عفونت کلیه​

علائم و نشانه های عفونت کلیه معمولا شامل موارد زیر است:​

تب​
لرز​
درد پشت، پهلو (flank) یا کشاله ران​
درد شکم​
تکرر ادرار​
فشار شدید و مداوم برای ادرار کردن​
احساس سوزش یا درد هنگام ادرار کردن​
تهوع و استفراغ​
چرک یا خون در ادرار (هماچوری)​
ادرار که بوی بدی دارد یا کدر است.​

​

پیلونفریت حاد یک عفونت ناگهانی و شدید در کلیه‌هاست.

​
چه زمانی برای پیلونفریت باید به پزشک مراجعه کرد؟​

در صورت داشتن علائم و نشانه‌های هشدار دهنده حتماً با پزشک دیدار کنید. اگر فرد برای عفونت مجاری ادراری تحت درمان قرار گیرد اما هنوز علائم و نشانه‌ها پا بر جا باشد، باید دوباره به پزشک مراجعه کند.
عفونت کلیوی شدید می‌تواند منجر به مشکلات مرگباری شود. در صورتی که فرد به همراه علائم و نشانه‌های عفونت کلیوی، خون در ادرار خود مشاهده کند و یا اینکه حالت تهوع و یا استفراغ داشته باشد باید هر چه سریع‌تر اقدامات درمانی لازم را انجام دهد.
​

علت عفونت کلیه​

باکتری‌ها از طریق میزراه که ادرار را از بدن خارج می‌کند می‌توانند وارد مجاری ادراری شده و سپس تکثیر پیدا کرده و از آن‌جا به سمت کلیه‌ها حرکت کنند. از این عامل به عنوان رایج‌ترین عامل بروز عفونت کلیوی یاد می‌شود.
باکتری‌های ناشی از عفونتی در جای دیگری از بدن هم از طریق جریان خون می‌توانند به کلیه‌ها راه پیدا کنند. با وجود اینکه در این شرایط امکان بروز عفونت کلیوی غیر معمول است ولی این اتفاق رخ می‌دهد. برای مثال اگر مفصل و یا دریچه قلب جایگزین شده عفونی شود، احتمال سرایت این عفونت به کلیه‌ها وجود دارد. در مواقع نادر بعد از جراحی کلیه هم فرد می‌تواند به عفونت کلیه دچار شود.

عوامل خطرزای عفونت کلیه

از عواملی که خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهند، می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

عفونت کلیه در زنان

مجرای ادرار در خانم‌ها کوتاهتر از مردان است که باعث می‌شود باکتری‌ها از خارج از بدن به مثانه وارد شوند. نزدیک بودن مجرای ادرار به واژن و مقعد نیز فرصت بیشتری برای ورود باکتری به مثانه ایجاد می‌کند.
عفونت، با راهیابی به مثانه می‌تواند به کلیه‌ها سرایت کند. زنان باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت کلیه هستند.

انسداد مجاری ادراری

انسداد مجاری ادراری شامل هر چیزی است که باعث کاهش سرعت ادرار یا کاهش توانایی ما در تخلیه مثانه هنگام دفع ادرار شود، از جمله سنگ کلیه یا هر شی غیر عادی در ساختار دستگاه ادراری. در مردان، بزرگ شدن غده پروستات نیز ممکن است خطرساز باشد.
سیستم ایمنی ضعیف: شرایطی که سیستم ایمنی بدن ما را مختل می‌کند، خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می‌دهد. دیابت و HIV در این دسته قرار می‌گیرند. برخی از داروها مانند داروهایی که در پیوند اعضا مورد استفاده قرار می‌گیرند نیز، تأثیر مشابهی دارند.
​

​

در صورت داشتن علائم و نشانه‌های هشدار دهنده حتماً با پزشک دیدار کنید.

​
ریسک فاکتورهایی که به پیلونفریت منجر می‌شود​

عواملی که خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می دهند شامل موارد زیر است:​

زن بودن​

مجرای ادراری در خانمها از مردان کوتاهتر است. این امر نیز باعث می شود باکتری‌ها راحت تر از خارج از بدن به مثانه وارد شوند. نزدیکی مجرای ادرار به واژن و مقعد نیز فرصت های بیشتری را برای ورود باکتری ها به مثانه ایجاد می کند. هنگامی که عفونت در مثانه باشد، می‌تواند به کلیه ها نیز گسترش یابد. زنان باردار در معرض خطر عفونت کلیوی نیز قرار دارند.​

انسداد مجاری ادراری​

این مورد شامل مواردی است که جریان ادرار را کند می کند یا توانایی شما در تخلیه مثانه در هنگام ادرار کردن را کاهش می دهد. از جمله این موارد می‌توان به سنگ کلیه، چیزی غیر طبیعی در ساختار دستگاه ادراری یا در مردان به بزرگی غده پروستات.​

داشتن سیستم ایمنی ضعیف​

این مورد شامل بیماری هایی است که سیستم ایمنی شما را مختل می کنند مانند دیابت و HIV. البته برخی از داروها مانند داروهایی که برای جلوگیری از رد پیوند اعضای بدن داده می شوند نیز تأثیر مشابهی دارند.
​

آسیب دیدن اعصاب اطراف مثانه​

آسیب عصبی یا نخاع می تواند احساس عفونت مثانه را مختل و مسدود کند. به طوری که هنگام گسترش عفونت به سمت کلیه از آن بی‌اطلاع باشید.
​

استفاده از سوند ادراری برای یک مدت​

کاتترهای ادراری لوله هایی هستند که برای تخلیه ادرار از مثانه استفاده می شوند. ممکن است سوند در طی و بعد از انجام برخی اقدامات جراحی و آزمایش‌های تشخیصی قرار داده شود. اگر بستری باشید ممکن است لازم باشد که از یکی از آنها به طور مداوم استفاده کنید.
​

داشتن بیماری هایی که باعث می شوند ادرار به روش اشتباه جریان یابد

در ریفلاکس vesicoureteral ، مقادیر کمی ادرار از مثانه شما به مجاری ادراری و کلیه شما باز می گردد. مبتلایان به این بیماری در دوران کودکی و بزرگسالی بیشتر در معرض خطر عفونت کلیه هستند.​
​

​

باکتری‌ها از طریق میزراه که ادرار را از بدن خارج می‌کند می‌توانند وارد مجاری ادراری شده و سپس تکثیر پیدا کرده و از آن‌جا به سمت کلیه‌ها حرکت کنند.

آسیب به اعصاب اطراف مثانه

در بعضی از آسیب‌های عصبی یا نخاعی، علایم ناشی از عفونت مخفی شده و توسط بیمار حس نمی شوند، در نتیجه عفونت بدون آگاهی بیمار به سمت کلیه پیشرفت می‌کند.

استفاده از سوندهای ادراری

سوندهای ادراری لوله‌هایی هستند که برای تخلیه ادرار از مثانه استفاده می‌شوند. در حین انجام برخی جراحی‌ها و آزمایش‌های تشخیصی از سوند استفاده می‌شود. در بعضی از شرایط بیمار مجبور است برای مدت طولانی از این سوندها استفاده کند که خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری و پیلونفریت را افزایش می‌دهد.

شرایطی که باعث جریان رو به عقب ادرار شود: در رفلاکس وزیکواورترال، مقدار کمی ادرار از مثانه به حالب و کلیه‌ها برمی‌گردد. افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در معرض خطر عفونت کلیه در دوران کودکی و بزرگسالی قرار می‌گیرند.

عوارض عفونت کلیه

در صورت عدم درمان، عفونت کلیه می‌تواند به عوارض بالقوه جدی منجر شود، مانند:
اسکار کلیه: این مساله می‌تواند به بیماری مزمن کلیه، فشار خون بالا و نارسایی کلیه منجر شود.
مسمومیت خون (سپتی سمی): کلیه‌های ما مواد زائد خون را فیلتر می‌کنند و خون فیلترشده را به بقیه بدن برمی‌گردانند. ابتلا به عفونت کلیه می‌تواند باعث پخش شدن باکتری در جریان خون ما شود.
عوارض بارداری: خطر زایمان نوزادان کم‌وزن در زنانی که در دوران بارداری به عفونت کلیه مبتلا می‌شوند، بیشتر است.

پیشگیری از عفونت کلیه

می‌توان با انجام اقدامات پیشگیرانه از عفونت ادراری، خطر ابتلا به عفونت کلیه را کاهش داد. به ویژه زنان می توانند با انجام اقدامات زیر خطر ابتلا به عفونت ادراری را در صورت بروز کاهش دهند:​

مایعات بنوشید مخصوصاً آب​

مایعات می توانند هنگام دفع ادرار باکتری ها را از بدن شما خارج کنند.​

به محض احساس نیاز به دفع، ادرار کنید​

در صورت احساس نیاز به ادرار، از به تأخیر انداختن دفع ادرار خودداری کنید.​

مثانه را بعد از مقاربت خالی کنید​

ادرار در اسرع وقت پس از مقاربت به پاک شدن باکتری ها از مجرای ادراری کمک می کند و خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد.​

با دقت پاک کنید​

پاک کردن از جلو به عقب بعد از ادرار کردن و بعد از حرکت روده به جلوگیری از انتشار باکتریها به مجرای ادراری کمک می کند.​

از استفاده از محصولات زنانه در ناحیه دستگاه تناسلی خودداری کنید​(بهترین آزمایشگاه پاتوبیولوژی بابل)

استفاده از محصولاتی از قبیل اسپری های دئودورانت در ناحیه تناسلی یا شستشو با دوش های آب واژینال می تواند تحریک کننده باشد.
​

​

در صورت عدم درمان، عفونت کلیه می‌تواند به عوارض بالقوه جدی منجر شود.

​
درمان عفونت کلیه​(بهترین آزمایشگاه بابل)

۱) آنتی بیوتیک ها برای عفونت های کلیوی​

آنتی بیوتیک ها اولین خط درمان عفونت های کلیوی هستند. اینکه کدام داروها را استفاده می کنید و برای چه مدتی، به وضعیت سلامتی شما و باکتری های موجود در آزمایش ادرار بستگی دارد.
معمولاً علائم و نشانه های عفونت کلیه در طی چند بعد روز از شروع درمان از بین می روند. اما ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک ها را برای یک هفته یا بیشتر ادامه دهید. مصرف کل دوره آنتی بیوتیک های توصیه شده توسط پزشک را بهتر است، ادامه دهید.
برای اطمینان از پاک شدن عفونت، پزشک ممکن است یک کشت ادرار را مجددا تجویز کند. اگر عفونت هنوز وجود دارد، باید دوره دیگری از آنتی بیوتیک را مصرف کنید.
​

۲) بستری برای عفونت‌های شدید کلیوی​(تست سلامت جنین در بابل)

اگر عفونت کلیه شما شدید باشد، پزشک ممکن است شما را در بیمارستان بستری کند. درمان ممکن است شامل آنتی بیوتیک ها و مایعاتی باشد که از طریق ورید در بازوی خود دریافت می کنید. همه این موارد بستگی به شدت وضعیت بیماری شما دارد.
​

۳) درمان عفونت‌های عود کننده کلیه​

یک بیماری اساسی در پزشکی مانند یک ناهنجاری در دستگاه ادراری می تواند باعث شود که شما به عفونت های مکرر و عود کننده کلیه دچار شوید. در این حالت، شما ممکن است برای ارزیابی به یک متخصص کلیه (نفرولوژیست) یا جراح ادراری (اورولوژیست) مراجعه کنید. برای ترمیم ناهنجاری ساختاری نیز ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشید.

به روزرسانی : ۲۰ فروردین ۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

بیماری پره اکلامپسی را می شناسید ؟

​

بیماری پره اکلامپسی

پره اکلامپسی زمانی است که در دوران بارداری یا پس از زایمان دچار فشار خون بالا و حداقل یکی از علائم مرتبط با آن، مانند پروتئین در ادرار می شوید. همچنین ممکن است سطوح پایین پلاکت ها، که سلول های خونی هستند که به لخته شدن خون شما کمک می کنند، یا نشانه هایی از مشکلات کلیوی یا کبدی داشته باشید. پره اکلامپسی معمولا بعد از هفته ۲۰ بارداری اتفاق می افتد. اما در برخی موارد زودتر یا بعد از زایمان اتفاق می افتد. اکلامپسی یک پیشرفت شدید پره اکلامپسی است. در این شرایط، فشار خون بالا منجر به تشنج می شود. مانند پره اکلامپسی، اکلامپسی در دوران بارداری یا به ندرت پس از زایمان رخ می دهد.(سلامت جنین)

علائم و نشانه‌های پره اکلامپسی

علائم پره اکلامپسی بارداری علاوه بر تورم (ادم نیز نامیده می‌شود)، وجود پروتئین در ادرار و فشار خون بالا، عبارتند از:​

افزایش وزن طی ۱ یا ۲ روز به دلیل افزایش زیاد مایعات بدن​(تست سلامت جنین در بابل)
درد شکم به ویژه در سمت راست و بالا​
سردردهای شدید​
تغییر در رفلکس‌ها​
کاهش ادرار یا قطع شدن آن​
سرگیجه​
استفراغ شدید و حالت تهوع​
تغییر بینایی مانند هاله‌های نور، اجسام شناور یا تاری دید​

پره اکلامپسی بارداری معمولاً نزیک به زایمان رخ می‌دهد و بعضاً تا بعد زایمان همراه مادر است. برخی از زنان مبتلا به پره اکلامپسی بارداری هیچ علائمی ندارند، بنابراین مهم است که برای بررسی منظم فشار خون و آزمایش ادرار به پزشک مراجعه کنید.(پاپ اسمیر)
​

​

پره اکلامپسی بارداری معمولاً نزیک به زایمان رخ می‌دهد و بعضاً تا بعد زایمان همراه مادر است.

​
علائم چه زمانی ظاهر می‌شوند؟​

پره اکلامپسی می‌تواند در اوایل هفته ۲۰ بارداری اتفاق بیفتد، اما نادر است. علائم اغلب پس از هفته ۳۴ شروع می‌شود. در چند مورد دیده شده علائم پره اکلامپسی بعد از زایمان و طی ۴۸ ساعت پس از آن ایجاد می‌شود. معمولا خود به خود از بین می‌روند اما می‌تواند تا ۱۲ هفته پس از زایمان نیز وجود داشته باشند.

علت ایجاد مسمومیت بارداری چیست؟

علل مختلفی می‌تواند در ایجاد این عارضه در بارداری نقش داشته باشد. متخصصین بر این باورند این مشکل از جفت شروع می‌شود، اندامی که جنین را تمام دوران بارداری تغذیه می‌کند.

در اوایل بارداری رگ‌های خونی جدید ایجاد می‌شود و تکامل پیدا می‌کند تا خون را به‌طور موثری به جفت منتقل کند.

در خانم‌های مبتلا به مسمومیت بارداری، رگ‌های خونی به درستی رشد نکرده‌اند و عملکرد قابل قبولی ندارند.آنها باریک‌تر از رگ‌های خونی هستند و واکنش متفاوتی به سیگنال هورمونی نشان می‌دهند.

علل پیشرفت غیر طبیعی این عارضه ممکن است به شرح زیر باشد:​

عدم جریان خون کافی به رحم​
وارد شدن آسیب به رگ‌های خونی​
ایجاد مشکل در سیستم ایمنی​
ژن‌های خاص​
سایر اختلالات فشار خون در بارداری​

اختلال فشار خون در بارداری

پره اکلامپسی به عنوان یکی از چهار اختلال فشار خون در بارداری شناخته می‌شود که احتمال ایجاد آن در بارداری وجود دارد. سه مورد دیگر می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
​

​

پره اکلامپسی می‌تواند در اوایل هفته ۲۰ بارداری اتفاق بیفتد، اما نادر است. علائم اغلب پس از هفته ۳۴ شروع می‌شود.

​
– فشار خون بارداری​

خانم‌های مبتلا به فشار خون در بارداری که پروتئین اضافی در ادرار ندارند یا علائم دیگری در آنها مشاهده نمی‌شود. گاهی برخی از خانم‌های مبتلا به فشار خون بارداری در نهایت ممکن است دچار مسمومیت بارداری شوند.
​

– فشار خون مزمن​

این نوع فشار خون قبل از بارداری نیز در خانم‌ها وجود دارد یا قبل از هفته ۲۰ بارداری ایجاد می‌شود. از آنجایی که ممکن است علائمی نداشته باشند، تعیین زمان شروع این عارضه امری دشوار است.
​

– فشار خون مزمن همراه با پره اکلامپسی​

این وضعیت در خانم‌هایی رخ می‌دهد که قبل از بارداری سابقه فشار خون بالا دارند و پس از آن در بارداری دچار فشار خون بالا همراه با پروتئین در ادرار یا سایر عوارض هستند.
​

آیا بالا بودن فشار خون قبل از حاملگی خطر ابتلا به پره اکلامپسی راافزایش می دهد؟​

بلی. در صورتیکه بیمار قبل از حاملگی یا در طی نیمه اول حالگی فشار خون بالا داشته باشد مبتلا به فشار خون مزمن تلقی شده و باید از نظر فشار خون و همچنین علائم پره اکلامپسی و نیز عوارض دیگر تحت نظر باشد. زنان مبتلا به فشار خون مزمن که دچار پره اکلامپسی می شوند نسبت به زنانی که یکی از این دو عارضه را به تنهایی دارند در معرض خطرات بیشتری قرار دارند.
​
​

چه مشکلات دیگری خطر ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش می دهند؟​

بروز پره اکلامپسی برای بار اول، در حاملگی اول شایع تر است. ابتلا به پره اکلامپسی نیز احتمال بروز آن را در حاملگی های بعدی تشدید می کند. هر چه پره اکلامپسی شدیدتر باشد و زودتر اتفاق بیفتد، خطر آن بیشتر است. در واقع، شروع پره اکلامپسی قبل از هفته ۳۰ حاملگی، خطر ابتلا مجدد را تا ۴۰% افزایش می دهد.

عوامل خطر دیگر عبارتند از:​

فشار خون مزمن (همانطور که در بالا گفته شد)​
بعضی از اختلالات انعقادی، دیابت، بیماریهای کلیوی، یا بعضی بیماریهای اتوایمون نظیر لوپوس​
سابقه خانوادگی ابتلا به پره اکلامپسی (مادر، خواهر، مادر بزرگ، خاله، عمه)​
چاقی (اندکس جرم بدن ۳۰ یا بیشتر)​
حاملگی دو قلو یا چند قلو​
سن کمتر از ۲۰ سال یا بیشتر از ۴۰ سال​

​

پره اکلامپسی به عنوان یکی از چهار اختلال فشار خون در بارداری شناخته می‌شود که احتمال ایجاد آن در بارداری وجود دارد.

عوامل افزاینده خطر پره اکلامپسی در بارداری

پره اکلامپسی صرفا یکی از عوارض بارداری است. عواملی که خطر ابتلا به پاین عارضه را افزایش می‌دهند، عبارتند از:
​
سابقه‌ی پره‌اکلامپسی: وجود سابقه‌ی شخصی یا خانوادگیِ ابتلا به این عارضه به‌طور چشمگیری خطر بروز آن را افزایش می‌دهد.​
فشار خون مزمن: اگر مادر پیش از بارداری به فشار خون مزمن مبتلا باشد، احتمال ابتلای او به پره‌اکلامپسی نیز بالاتر خواهد بود.​
بارداری اول: خطر ابتلا در نخستین بارداری بالاتر است.​
سن: خطر ابتلا در زنان باردار بسیار جوان و همچنین زنان باردار بالای ۳۵ سال بیشتر است.​
نژاد: خطر ابتلا در زنان سیاه‌پوست بیشتر از زنان سایر نژادهاست.​
چاقی: خطر ابتلا در زنان چاق بیشتر است.​

بارداری با بیش از یک جنین: پره اکلامپسی در زنانی که دوقلو، سه‌قلو یا چندقلو باردار هستند، شایع‌تر است.​
فاصله‌ی زمانی میان بارداری‌ها: اگر فاصله‌ی میان بارداری‌ها کمتر از ۲ سال یا بیشتر از ۱۰ سال باشد، خطر ابتلا بیشتر می‌شود.​
سابقه‌ی مشکلات خاص: وجود مشکلات خاصی پیش از بارداری (مانند فشار خون مزمن، میگرن، دیابت نوع ۱ یا دیابت نوع ۲، بیماری های کلیوی، تشکیل لخته‌ خون یا لوپوس) موجب افزایش خطر ابتلا می‌شود.​
لقاح آزمایشگاهی: اگر مادر ازطریق لقاح آزمایشگاهی باردار شده باشد، خطر ابتلا افزایش می‌یابد.​
​

​

پره‌اکلامپسی اغلب پس از تولد کودک و زایمان جفت برطرف می‌شود.

درمان پره‌اکلامپسی​

پره‌اکلامپسی اغلب پس از تولد کودک و زایمان جفت برطرف می‌شود. با این حال، ممکن است ادامه یابد یا تازه پس از زایمان شروع شود.

اغلب اوقات، در هفته ۳۷، جنین به اندازه کافی رشد کرده تا در خارج از رحم بتواند زندگی کند. در نتیجه، پزشک احتمالاً برای زایمان برنامه‌ریزی کند تا پره‌اکلامپسی شدیدتر نشود. ممکن است داروهایی برای کمک به تحریک زایمان طبیعی دریافت کنید، یا به شیوه سزارین وضع حمل کنید.
اگر رشد جنین کامل نشده و پره‌اکلامپسی خفیف است، می‌توان بیماری را تا زمان تکامل کودک در خانه کنترل کرد.

در حین آن موارد زیر حتما اجرا شود:

ویزیت مکرر پزشک برای اطمینان از اینکه شما و نوزادتان از وضعیت خوبی برخوردار هستید.
مصرف داروهایی برای کاهش فشار خون در صورت لزوم

شدت پره اکلامپسی ممکن است به سرعت تغییر کند، بنابراین شما نیاز به پیگیری بسیار دقیق دارید. استراحت کامل در رختخواب دیگر توصیه نمی‌شود.

گاهی اوقات ، لازم است زن باردار مبتلا به پره‌اکلامپسی در بیمارستان بستری شود. این امر به تیم درمانی امکان می دهد کودک و مادر را از نزدیک کنترل کنند.

درمان در بیمارستان شامل موارد زیر است:

نظارت دقیق بر مادر و جنین

تجویز داروهایی برای کنترل فشار خون و جلوگیری از تشنج و سایر عوارض

تزریق استروئید به مادران زیر ۳۴ هفته بارداری برای کمک به سرعت رشد ریه‌های جنین

در صورت وجود علائم پره‌اکلامپسی شدید، جنین باید در اسرع وقت زایمان شود.

این شامل:

آزمایشاتی که نشان می‌دهد جنین رشد خوبی ندارد یا خون و اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند.
فشار خون دیاستولیک بیش از ۱۱۰ میلی متر جیوه در یک اندازه‌گیری یا بیشتر از ۱۰۰ میلی متر جیوه در یک دوره ۲۴ ساعته
نتایج آزمایش عملکرد غیر طبیعی کبد
سردردهای شدید
درد در ناحیه شکم
تشنج یا تغییر در عملکرد ذهنی (اکلامپسی)
تجمع مایع در ریه مادر
سندرم HELLP (نادر)
کاهش تعداد پلاکت یا خونریزی
کاهش حجم ادرار، مقدار زیادی پروتئین در ادرار و سایر علائم عدم عملکرد صحیح کلیه‌ها.

به روز رسانی : ۱۸ فروردین ۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا

​

زرد شدن پوست وافزایش بیلی روبین

بیلی روبین

کبد یکی از مهمترین ارگان‌های بدن است که آنزیم‌های مهمی از جمله بیلی روبین را می‌سازد و ترشح می‌کند.
کبد بزرگ‌ترین ارگان بدن است. وزنی بین ۱ تا ۱.۵ کیلوگرم دارد. اندازه و شکل کبد بر اساس شکل کلی بدن تغییر می‌کند برای مثال دراز و باریک یا چاق و مربعی شکل می‌شود. کبد در ربع فوقانی راست شکم درست در زیر قفسه سینه در مقابل دیافراگم قرار گرفته است و براساس اندازه آن به سمت ربع فوقانی چپ نیز گاها کشیده می‌شود.

کبد جزء معدود ارگان‌هایی است که خون‌رسانی دو گانه دارد. حدودا ۲۰ درصد جریان خون کبدی از خون اکسیژن‌دار شریان کبدی است و ۸۰ درصد مابقی از خون ورید پورت تامین می‌شود. ورید پورت حاوی خون سیاهرگی است که از معده، روده‌ها، پانکراس و طحال به کبد برمی‌گردد. این ورید سرشار از موادغذایی است.

هپاتوسیت‌ها

اکثر سلول‌های کبدی را سلول‌هایی به نام هپاتوسیت‌ها تشکیل می‌دهند. بقیه سلول‌های کبدی شامل سلول‌های کوپفر، سلول‌های ستاره‌ای، سلول‌های اندوتلیال و عروق خونی، سلول‌های مجاری صفراوی و ساختارهای حمایتی هستند.

هپاتوسیت‌ها اعمال بسیار مهم و حیاتی در راستای حفظ وضعیت و سلامت بدن انجام می‌دهند. این اعمال شامل موارد زیر هستند:
ساخت اکثر پروتئین‌های ضروری سرم (آلبومین، پروتئین‌های حامل، فاکتورهای انعقادی، بسیاری از فاکتورهای هورمونی و رشدی)
تولید صفرا و حامل‌های صفرا (اسیدهای صفراوی، کلسترول، لسیتین، فسفولیپیدها)
تنظیم موادغذایی (گلوکز، گلیکوژن،لیپیدها، کلسترول، اسیدهای آمینه)
متابولیسم و تجزیه ترکیبات لیپوفیلیک و دفع آنها از طریق صفرا یا ادرار (بیلی روبین، آنیون‌ها، کاتیون‌ها،داروها)
همان طور که می‌بینید کبد عملکردهای زیاد و پیچیده‌ای دارد. به همین دلیل ارزیابی عملکرد کبد اندکی دشوارتر از سایر ارگان‌های بدن است.
​

​

کبد جزء معدود ارگان‌هایی است که خون‌رسانی دو گانه دارد.

آزمایش سنجش عملکرد کبد

معمول‌ترین تست‌های آزمایشگاهی که برای سنجش عملکرد کبد استفاده می‌شوند شامل LFT، اندازه‌گیری سطح بیلی روبین سرم، آلبومین سرم، زمان پروترومبین (PT) است. LFT سطح سه آنزیم مهم کبدی یعنی آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات ترنس آمیناز (AST) و آلانین ترنس آمیناز (ALT) را نشان می‌دهد. در ادامه ذکر خواهیم کرد که سطح هر کدام از این آنزیم‌ها در نوع خاصی از بیماری‌های کبدی اهمیت زیادی برای ما دارد. بیلی روبین سرم نشان‌دهنده میزان فعالیت کبد از نظر تجزیه مواد و دفع آنهاست. آلبومین سرم و تست پروترومبین نیز نشان‌دهنده میزان ساخت پروتئین توسط کبد را نشان می‌دهند به عبارتی نمایانگر میزان سنتز توسط کبد هستند.

بیلی روبین چیست؟

بیلی روبین یک پیگمان (رنگدانه) تتراپیرول (چهارحلقه‌ای) بوده که حاصل شکسته شدن هموگلوبین است. حدودا ۷۰ تا ۸۰ درصد بیلی روبین ساخته شده در روز، از شکستن هموگلوبین گلبول‌های قرمز فرسوده وپیر خون حاصل می‌شود. دو نوع بیلی روبین در بدن داریم: بیلی روبین کونژوگه و غیرگونژوگه.
پس از تخریب این سلول‌ها، هم موجود در آنها در داخل سلول‌های رتیکواندوتلیال کبد تجزیه می‌شود. زمانی که بیلی روبین با پروتئین آلبومین متصل شود به بیلی روبین غیرکونژوگه (نامحلول یا غیرمستقیم) تبدیل می‌شود. این نوع بیلی روبین همان طور که گفته شد در داخل آب نامحلول بوده و اغلب وارد خون و ادرار نمی‌شود.

زمانی که بیلی روبین از پروتئین آلبومین جدا شود تبدیل به نوع کنژوگه یا محلول یا مستقیم می‌شود. در این صورت بیلی روبین، محلول در آب خواهد بود. این نوع بیلی روبین می‌تواند وارد خون شود یا از طریق ادرار دفع شود و رنگ زرد ادرار را ایجاد کند.
​

​

صفرا مایعی است که توسط کبد ترشح می شود.

زرد شدن پوست صورت و افزایش بیلی روبین

افزایش بیلی روبین یا همان یرقان شرایطی است که در آن پوست، اسکلرا (سفیدی چشم ها) و غشاهای مخاطی به رنگ زرد درمی آیند.این رنگ زرد ناشی از سطح بالای بیلی روبین، رنگ دانه ای زرد و نارنجی است. صفرا مایعی است که توسط کبد ترشح می شود. بیلی روبین از تفکیک سلول های قرمز خون تشکیل شده است و یرقان ناشی از تجمع بیلی روبین، موادی زائد در خون است.

کبد و یا مجاری صفراوی ملتهب می توانند منجر به یرقان و یا دیگر مشکلات اساسی شود.علایمش این است که پوست و سفیدی چشم ها زرد می شوند و ادرار تیره و خارش ، خستگی، درد شکمی، کاهش وزن، استفراغ، تب و مدفوع قهوه ای روشن است. تشخیص یرقان می تواند شامل گستره ای از آزمایش ها باشد و یرقان با مدیریت علت اصلی درمان می شود.

چرا آزمایش بیلی روبین انجام می شود؟

آزمایش بیلی روبین معمولاً به عنوان بخشی از یک گروهی از آزمایش ها برای بررسی سلامت کبد شما انجام می شود.

پزشک شما ممکن است در شرایط زیر انجام آزمایش بیلی روبین را برای شما توصیه کند:

بررسی زردی – افزایش بیلی روبین می تواند باعث زرد شدن پوست و سفیدی چشم شما (زردی) شود. یکی از استفاده های متداول این آزمایش اندازه گیری میزان بیلی روبین در نوزادان است.
بررسی وجود انسداد در مجاری صفراوی کبد شما.
کمک به تشخیص یا نظارت بر پیشرفت سایر بیماری های کبدی مانند هپاتیت.
تشخیص تخریب گلبول های قرمز که در بیماری های مختلف رخ می دهد.
کمک به ارزیابی روش درمانی که برای شما صورت گرفته است.
کمک به ارزیابی سمیت داروها

برخی از آزمایشات متداول که ممکن است همزمان با آزمایش بیلی روبین انجام شود، شامل موارد زیر است:

آزمایش عملکرد کبد: گروهی از آزمایش های خون که آنزیم ها یا پروتئین های خاصی را در خون شما اندازه گیری می کنند.
آلبومین و پروتئین تام: سطح آلبومین – پروتئین ساخته شده توسط کبد – و پروتئین تام نشان می دهد که کبد شما به چه میزان پروتئین هایی را تولید می کند که بدن شما برای مبارزه با عفونت ها و انجام سایر عملکردها به آنها نیاز دارد.
شمارش کامل سلول های خونی: این آزمایش چندین مؤلفه و ویژگی خون شما را اندازه گیری می کند.
زمان پروترومبین: این آزمایش مدت زمان لخته شدن پلاسما را اندازه گیری می کند.
​

​

آزمایش بیلی روبین معمولاً به عنوان بخشی از یک گروهی از آزمایش ها برای بررسی سلامت کبد شما انجام می شود.

میزان نرمال و بحرانی Total Bilirubin

مقادیر نرمال برای کودکان / بالغین / افراد مسن

بیلی‌روبین توتال: ۰/۳-۱/۰ mg/dl
غیر مستقیم: ۰/۲-۰/۸ mg/dl
مستقیم: ۰/۱-۰/۳ mg/dl
بیلی‌روبین توتال نوزاد: ۰/۱-۱۲/۰ mg/dl
ادرار: ۰-۰/۰۲ mg/dl

مقادیر بحرانی

نوزادان: > ۱۵ mg/dl (برای جلوگیری از کرن ایکتروس باید فورا درمان شود)
بالغین: > ۱۳ mg/dl

یادآوری ۱: اگر بعد تست بیلی‌روبین، میزان بیلی‌روبین کلی را از میزان بیلی‌روبین مستقیم در خون کم کنیم، میزان بیلی‌روبین غیر مستقیم در خون به دست می‌آید. این نکته را نیز نباید فراموش کنیم که مرجع رنج نرمال در هر آزمایشگاه متغیر است و به شدت به دو فاکتور سن و جنس بستگی دارد.

یادآوری ۲: بالا بودن میزان بیلی‌روبین در نوزادان به دلیل استرس تولد طبیعی است. میزان طبیعی بیلی‌روبین غیر مستقیم ظرف ۲۴ ساعت اول تولد کمتر از ۵.۲ (mg/dL) است؛ اما بعضی از نوزادان دچار نوعی یرقان هستند و میزان بیلی‌روبین ظرف چند روز اول بعد از تولد به بیشتر از ۵ (mg/dL) می‌رسد. در این شرایط باید رسیدگی‌های پزشکی به موقع انجام شود تا وضعیت نوزاد بحرانی نشود.
معمولا در ۱۰ روز اول تولد میزان بیلی‌روبین در نوزادان نوسان بسیار زیادی دارد. لذا انجام آزمایش بیلی روبین در روز اول و سوم تولد ضرورت دارد؛ چنانچه آزمایش روز سوم روند صعودی میزان بیلی‌روبین در خون را نشان دهد، حتما باید پیگیری‌های پزشکی لازم انجام شود تا مشکلات نوزاد حاد نشود و عواقب خطرناک و بد حاصل نشود.
​

​

اگر بعد تست بیلی‌روبین، میزان بیلی‌روبین کلی را از میزان بیلی‌روبین مستقیم در خون کم کنیم، میزان بیلی‌روبین غیر مستقیم در خون به دست می‌آید.

تفسیر آزمایش Total Bilirubin

از آزمایش Bilirubin Total برای بررسی عملکرد کبد استفاده می‌شود و بخشی از بررسی بالغین مبتلا به آنمی‌های همولیتیک و نوزادان مبتلا به یرقان است. یرقان به علت تغییر رنگ بافت‌های بدن در اثر سطوح خونی بالا و غیر طبیعی بیلی‌روبین ایجاد می‌شود. این تغییر رنگ به زردی زمانی شناسایی می‌شود که بیلی‌روبین توتال سرم به میزان بالاتر از ۲/۵ mg/dl برسد. سطوح بالای بیلی‌روبین خون در نوزادان معمولا با نور درمانی بر طرف می‌شود.

افزایش بیلی‌روبین غیرکونژوگه یا بیلی‌روبین تام می‌تواند به علت آنمی همولیتیک، آنمی داسی شکل، آنمی پرنیشز (Pernicious anemia) یا در اثر واکنش به تزریق خون باشد.
افزایش بیلی‌روبین کونژوگه (بیلی روبین مستقیم) ممکن است به دلیل انسداد در مجاری صفراوی، التهاب کبد-هپاتیت، آسیب کبد، سیروز کبدی، واکنش‌های دارویی یا در اثر مصرف طولانی مدت الکل باشد.

پایین بودن سطح بیلی‌روبین، معمولا از نظر بالینی حائز اهمیت نیست.
سطح بیلی‌روبین به طور طبیعی در مردان کمی بالاتر از زنان است.
ورزش شدید می‌تواند موجب افزایش سطح بیلی‌روبین شود.

بیلی‌روبین در حالت طبیعی در ادرار یافت نمی‌شود، اما بیلی‌روبین کونژوگه محلول در آب بوده و در صورت افزایش از طریق ادرار از بدن دفع می‌شود.
وجود بیلی‌روبین کونژوگه (بیلی روبین مستقیم) در ادرار معمولا نشان دهنده انسداد مجاری صفراوی، هپاتیت یا دیگر آسیب‌های کبدی است.

علائم بیلی روبین بالا چیست؟

اگر بیلی روبین بالایی دارید، علائم شما به علت اصلی آن بستگی دارد. ممکن است بیلی روبین کمی بالا باشد و اصلاً علامتی نداشته باشید. با بیلی روبین نسبتاً بالا، ممکن است فقط زردی داشته باشید که رنگی مایل به زرد در چشم و پوست است. زردی علامت اصلی سطح بالای بیلی روبین است. سایر علائم عمومی بیماری هایی که باعث بیلی روبین بالا می شوند می توانند شامل موارد زیر باشند:

درد یا تورم شکم
لرز
تب
درد قفسه سینه
ضعف
سبکی سر
خستگی
حالت تهوع
استفراغ
ادرار غیرمعمول تیره
​

​

مرجع رنج نرمال در هر آزمایشگاه متغیر است و به شدت به دو فاکتور سن و جنس بستگی دارد.

علت بیلی روبین بالا چیست؟

داشتن بیلی روبین بالا می تواند نشانه ای از چندین بیماری باشد. پزشک علائم شما و همچنین سایر نتایج آزمایش را در نظر می گیرد تا تشخیص درستی داشته باشد.

سنگ کیسه صفرا

سنگ کیسه صفرا زمانی اتفاق می افتد که موادی مانند کلسترول یا بیلی روبین در کیسه صفرا سخت شوند. کیسه صفرا مسئول ذخیره صفرا است، صفرا مایع گوارشی است که به تجزیه چربی ها قبل از ورود به روده کمک می کند.

علائم سنگ کیسه صفرا عبارتند از:

درد در سمت راست بالای شکم یا درست زیر سینه
کمردرد بین شانه یا شانه راست
احساس بیماری
استفراغ

اگر بدن شما در حال حاضر به دلیل بیماری کبدی بیش از حد بیلی روبین تولید می کند یا اگر کبد شما کلسترول زیادی تولید می کند، ممکن است سنگ کیسه صفرا ایجاد شود. سنگ کیسه صفراهمچنین می تواند عارضه عفونت مجاری صفراوی یا یک اختلال خونی باشد. هنگامی که کیسه صفرا مسدود شده و نمی تواند به درستی تخلیه شود، بیلی روبین ایجاد می شود.

سندرم ژیلبرت

سندرم ژیلبرت یک بیماری ژنتیکی کبدی است که باعث می شود کبد بیلی روبین را به درستی پردازش نکند. این باعث می شود که بیلی روبین در جریان خون جمع شود. این وضعیت اغلب علائمی ایجاد نمی کند، اما زمانی که علائم ایجاد می کند، می توانند شامل موارد زیر باشد:

زردی
حالت تهوع
استفراغ
اسهال
ناراحتی جزئی شکم

اختلال عملکرد کبد هر شرایطی که بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد می تواند باعث ایجاد بیلی روبین در خون شود. این نتیجه از دست رفتن عملکرد کبد برای حذف و پردازش بیلی روبین از جریان خون است.

چندین چیز می تواند بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد، از جمله:

سیروز
سرطان کبد
اختلالات خود ایمنی درگیر کبد، مانند هپاتیت خودایمنی یا کلانژیت صفراوی اولیه

علائم شایع اختلال عملکرد کبد عبارتند از:

زردی
درد یا تورم شکم
تورم پاها یا مچ پا (ادم)
فرسودگی
حالت تهوع
استفراغ
کبودی آسان
ادرار تیره
مدفوع رنگ پریده، خونی یا سیاه رنگ
خارش پوست(تست پاپ اسمیر)

هپاتیت

هپاتیت زمانی اتفاق می افتد که کبد ملتهب می شود، که این اغلب به دلیل عفونت ویروسی است. هنگامی که کبد ملتهب می شود، نمی تواند به راحتی بیلی روبین را پردازش کند و منجر به تجمع آن در خون می شود. هپاتیت همیشه علائمی ایجاد نمی کند، اما زمانی که این علائم ایجاد می شود، می توانند شامل موارد زیر باشند:

زردی
فرسودگی
ادرار تیره
درد شکم
حالت تهوع
استفراغ
​

​

هپاتیت زمانی اتفاق می افتد که کبد ملتهب می شود، که این اغلب به دلیل عفونت ویروسی است.

التهاب مجاری صفراوی

مجاری صفراوی کبد را به کیسه صفرا و دهانه روده کوچک که دوازدهه نام دارد متصل می کند. آنها به حرکت صفرا که حاوی بیلی روبین است از کبد و کیسه صفرا به روده کمک می کنند. اگر این مجاری ملتهب یا مسدود شوند،صفرا نمی تواند به درستی تخلیه شود. این می تواند منجر به افزایش سطح بیلی روبین شود.

علائم التهاب مجرای صفراوی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مدفوع رنگ پریده
ادرار تیره
زردی
خارش
حالت تهوع
استفراغ
کاهش وزن غیر قابل توضیح
تب

کلستاز داخل کبدی بارداری

کلستاز داخل کبدی حاملگی یک وضعیت موقتی است که می تواند در سه ماهه آخر بارداری رخ دهد. این وضعیت باعث می شود تخلیه صفرا از بدن شما کند شود یا به طور کامل متوقف شود. این امر پردازش بیلی روبین خون را برای کبد دشوارتر می کند و منجر به افزایش سطح بیلی روبین می شود.
علائم کلستاز داخل کبدی بارداری عبارتند از:(غربالگری جنین)

خارش دست و پا بدون بثورات
زردی
علائم سنگ کیسه صفرا

کم خونی همولیتیک

کم خونی همولیتیک زمانی اتفاق می افتد که سلول های خونی خیلی سریع در جریان خون تجزیه می شوند. گاهی اوقات به صورت ژنتیکی منتقل می شود، اما شرایط خودایمنی، بزرگ شدن طحال یا عفونت نیز می تواند باعث آن شود.
علائم کم خونی همولیتیک عبارتند از:

فرسودگی
مشکل در تنفس
سرگیجه
سردرد
درد شکم
درد قفسه سینه
زردی
دست یا پاهای سرد
​

​

هنگام دریافت نمونه خون، لحظه‌ای احساس درد یا نیشگون خفیف خواهید داشت.

خطرات تست بیلی روبین چیست؟(تست سلامت جنین بابل)

هنگام دریافت نمونه خون، لحظه‌ای احساس درد یا نیشگون خفیف خواهید داشت. بعد از خارج شدن سوزن، ضربان و نبض ناحیه‌ی مورد نظر را احساس خواهید کرد.

از شما خواسته می‌شود روی این قسمت را فشار دهید و چسب زخم روی آن بگذارید. اجازه دهید چسب زخم به مدت حداقل ۱۰ تا ۲۰ دقیقه روی این قسمت باقی بماند.
تا پایان روز با دستی که از آن خون گرفته شده چیز سنگین بلند نکنید.

گرفتن نمونه خون خطرات بسیار نادری، مانند موارد زیر، به دنبال دارد:

سرگیجه یا غش
هماتوم، کبودی ناشی از تجمع خون زیر پوست
عفونت، که معمولا اگر قبل از انجام آزمایش پوست تمیز شود می‌توان از این مشکل دوری کرد.
خونریزی شدید یا خونریزی به مدت طولانی که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی یک اختلال خونی جدی‌تر باشد و باید به اطلاع پزشک برسد.

بیماری‌های تاثیر گذار بر نتیجه آزمایش Total Bilirubin

هپاتیت‌های ویروسی
سیروز ( التهاب شدید کبد)
مونونوکلئوز عفونی
واکنش به برخی داروها مانند کلروپرومازین (این دارو در درمان اختلالات روانی کاربرد دارد.)
یرقان
آنمی همولیتیک
سندروم کریگلر- نجار ( نوعی بیماری ژنتیکی نادر)
سندروم گیلبرت (نوعی بیماری ژنتیکی کبدی)
دوبین-جانسون ( نوعی اختلال مادرزادی نادر)‌

به روزرسانی : ۱۷ فروردین ۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه پاتوبیولوژی صبا

درباره آزمایش سوزاک چه می دانید؟

سوزاک چیست؟

سوزاک یک عفونت باکتریایی شایع است که به راحتی با داروهای آنتی بیوتیکی درمان می شود. این بیماری مقاربتی بوده و اکثر مبتلایان علائمی ندارند.سوزاک یکی از شایع ترین بیماریهای مقاربتی استسوزاک – به ویژه برای نوجوانان و افراد ۲۰ – ۳۰ ساله – یک عفونت جنسی بسیار شایع است. این بیماری گاهی ” تورم پوستی” یا “قطره” نامیده می شود.

نحوه ی انتقال سوزاک

این بیماری از طریق رابطه جنسی واژنی، مقعدی و دهانی انتقال می یابد. عفونت از طریق ترشحات جنسی – مانند مایع منی (آب)، پیشآب و ترشحات واژنی – منتقل می شود. این بیماری می تواند آلت تناسلی مردانه، واژن، دهانه رحم، مقعد، مجرای ادرار، گلو و چشم را آلوده کند (اما مورد چشم نادر است). اکثر مبتلایان به سوزاک علائمی ندارند و کاملاً خوب به نظر می رسند، بنابراین حتی نمی دانند که بدان آلوده اند.

این بیماری معمولاً به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود اما اگر سوزاک را زود درمان نکنید، می تواند در آینده منجر به مشکلات جدی تری در سلامتی شود. و به همین دلیل آزمایش بیماری های مقاربتی بسیار مهم است – هر چه زودتر متوجه شوید به این بیماری مبتلا هستید، سریعتر می توانید از شر آن خلاص شوید.می توانید با استفاده از کاندوم در هر بار رابطه جنسی، از ابتلا به سوزاک پیشگیری کنید.​

​

سوزاک از طریق رابطه جنسی واژنی، مقعدی و دهانی انتقال می یابد.

چرا به آزمایش سوزاک نیاز دارم؟

آزمایش سوزاک، برای تشخیص اینکه آیا به عفونت این بیماری مبتلا هستید یا خیر، استفاده می شود. گاهی اوقات، این آزمایش همراه با آزمایش کلامیدیا، که نوع دیگری از بیماری های مقاربتی (STD) است، انجام می شود. سوزاک و کلامیدیا علائم مشابهی دارند و این دو بیماری مقاربتی اغلب با هم رخ می دهند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، انجام آزمایش سالانه سوزاک را برای تمام زنان زیر ۲۵ سال که رابطه جنسی دارند، توصیه می کند. همچنین، برای زنان سالمند تر فعال از نظر جنسی، که با عوامل خطرناک خاصی مواجه هستند، انجام این تست توصیه می شود.

عوامل خطر

عوامل خطر در مورد این بیماری، عبارت اند از:

داشتن چندین شریک جنسی
ابتلا به عفونت سوزاک قبلی
ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی
زندگی با شریک جنسی مبتلا به STD
عدم استفاده مداوم یا صحیح از کاندوم

CDC، انجام آزمایش سالانه را برای مردانی که با زنان رابطه جنسی دارند، توصیه می کند. در صورت وجود علائم این بیماری، هم مردان و هم زنان باید آزمایش شوند.

علائم این اختلال در زنان، عبارت اند از:

درد شکم
ترشحات واژن
خونریزی بین پریود ها
درد هنگام رابطه جنسی
احساس درد هنگام ادرار کردن
​

​

سوزاک معمولاً به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود.

علائم این اختلال در مردان، عبارت اند از:

تورم کیسه بیضه
احساس درد هنگام ادرار کردن
احساس درد یا حساسیت در بیضه ها
وجود ترشحات سفید، زرد یا سبز در آلت تناسلی

اگر باردار هستید، ممکن است در اوایل بارداری، نیاز باشد که آزمایش سوزاک انجام بدهید. یک زن باردار مبتلا به سوزاک، می تواند این عفونت را در حین زایمان، به نوزاد خود منتقل کند. این عارضه می تواند باعث نابینایی و بروز سایر عوارض جدی، حتی گاهی اوقات خطرناک و کشنده در نوزادان، شود.
اگر باردار هستید و به سوزاک مبتلا می باشید، می توانید با مصرف آنتی بیوتیکی که برای شما و جنین تان بی خطر است، درمان شوید.

آزمایش سوزاک به وسیله خون انجام می‌شود یا ادرار؟

آزمایش سوزاک NAAT با نمونه ادرار است. برای تست سوزاک فقط به مقدار کمی ادرار نیاز داریم.
​

​

سوزاک و کلامیدیا علائم مشابهی دارند و این دو بیماری مقاربتی اغلب با هم رخ می دهند.

چگونه باید برای آزمون آماده شوم؟(تست کرونا در بابل)

حداقل یک ساعت قبل آزمایش نباید ادرار کنید. هیچ آماده سازی دیگری لازم نیست.

در مرکز آزمایش چه انتظاری داشته باشم؟

بعد از ورود به آزمایشگاه، یک تکنسین شما را راهنمایی خواهد کرد. از شما خواسته می شود به دستشویی بروید و یک نمونه ادرار تهیه کنید. نمونه باید «first catch» باشد، یعنی ۲۰ تا ۳۰ میلی لیتر اول ادرار. قبل از تهیه نمونه ادرار، خانم ها نباید محل دفع را تمیز کنند.

روش انجام تست سوزاک

در خانم ها، نمونه ای از دهانه رحم گرفته می شود. در این روش، فرد به پشت بر روی تخت معاینه دراز می کشد و زانوها را خم می کند. پزشک از یک وسیله پلاستیکی یا فلزی به نام اسپکولوم برای باز کردن واژن استفاده می کند بنابراین دهانه رحم قابل مشاهده خواهد بود. سپس به کمک یک براش نرم نمونه ای از این ناحیه برمی دارد.(تست سلامت جنین در بابل)

در آقایان، پزشک به کمک یک سواب مجرای ادرار را باز کرده و نمونه ای تهیه می کند. در مردان و زنان، نمونه ای از نواحی مشکوک به عفونت همانند دهان یا رکتوم نیز گرفته می شود. آزمایش ادرار هم در خانم ها و هم آقایان انجام می گیرد. برخی تست های سوزاک به کمک کیت های بیماری های مقاربتی در منزل انجام می شوند؛ اگر پزشک این روش را برای تست سوزاک توصیه کند، فرد باید طبق دستورهای او عمل نماید. پزشک ممکن است تست های سایر بیماری های مقاربتی را به همراه تست سوزاک توصیه کند. این تست های شامل کلامیدیا، سیفیلیس و اچ آی وی هستند.​

​

حداقل یک ساعت قبل آزمایش نباید ادرار کنید.

چه کسانی باید آزمایش سوزاک را انجام دهند؟(سلامت جنین در بابل)

از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به سوزاک علائم قابل توجهی ندارند، سازمان‌های جهانی بهداشت، غربالگری منظم سوزاک را برای برخی از نوجوانان و بزرگسالان بین ۱۵ تا ۶۵ سال توصیه می‌کنند، از جمله: زنان زیر ۲۵ سال همه زنان فعال جنسی زیر ۲۵ سال باید سالانه غربالگری سوزاک انجام دهند زنان ۲۵ سال و بالاتر زنان ۲۵ سال و بالاتر که عوامل خطر عفونت سوزاک را دارند باید سالانه غربالگری شوند زنان باردار از آنجایی که سوزاک در حین زایمان از مادر به کودک منتقل می‌شود، همه زنان باردار زیر ۲۵ سال باید آزمایش شوند.

زنان باردار ۲۵ سال و بالاتر در صورت وجود خطر ابتلا به عفونت سوزاک باید غربالگری شوند مردانی که روابط جنسی پرخطر دارند مردانی که روابط جنسی پرخطر دارند، باید سالانه یا در صورت بالا بودن خطر ابتلا به این بیماری، هر سه تا شش ماه یک بار غربالگری شوند افراد مبتلا به اچ آی وی افراد مبتلا به HIV باید حداقل سالی یک بار از نظر سوزاک غربالگری شوند توجه: غربالگری منظم برای سوزاک در مورد مردان دگرجنس‌گرا بدون علائم، به طور کلی توصیه نمی‌شود.
​

​

برخی تست ها به کمک کیت های بیماری های مقاربتی در منزل انجام می شوند.

نتایج و تفسیر آزمایش سوزاک

دریافت نتایج آزمایش سوزاک طی قرار ملاقات بعدی با پزشک، به صورت تلفنی یا از طریق گزارشات آنلاین پزشکی اعلام می‌شوند. نتیجه آزمایش NAAT ممکن است یک یا دو روز پس از تکمیل آزمایش در دسترس باشد. همچنین نتیجه آزمایش توسط کشت گنوکوک امکان دارد چند روز طول بکشد. مهم است که در مورد نتایج آزمایش با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید. پزشک می‌تواند به شما در مدیریت خطر ابتلا به سوزاک و سایر بیماری‌های مقاربتی کمک کند و به سوالات مربوط به نتایج آزمایش پاسخ دهد.

تفسیر نتایج نتایج نهایی آزمایش سوزاک، مثبت یا منفی

اگر نتایج آزمایش برای این بیماری مثبت باشد، شروع درمان در اسرع وقت به منظور کاهش خطر عوارض سلامتی و جلوگیری از سرایت عفونت به دیگران مهم است. متخصصان مراقبت‌های بهداشتی همچنین در مورد اهمیت صحبت با شرکای جنسی که ممکن است آلوده باشند، با بیمار صحبت می‌کنند. در مورد ضرورت آزمایش مجدد پس از تکمیل درمان، با پزشک خود مشورت کنید. تفسیر نتایج نتایج نهایی آزمایش سوزاک، مثبت یا منفی گزارش می‌شود. نتیجه آزمایش مثبت که گاهی اوقات نتیجه غیرطبیعی نامیده می‌شود، نشان می‌دهد که شما به عفونت سوزاک فعال مبتلا هستید و نیاز به درمان دارید.

اگر نتیجه آزمایش شما مثبت باشد، شریک جنسی شما نیز باید مورد آزمایش قرار بگیرد و درمان شود. نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که هیچ مدرکی مبنی بر عفونت در زمان آزمایش وجود ندارد.با توجه به نوع آزمایش، ممکن است روزها یا هفته‌ها طول بکشد تا نتیجه برای فرد مبتلا ، مثبت شود. برای همین، اگر پس از قرار گرفتن در معرض عفونت، خیلی زود آزمایش را انجام دهید، نتیجه منفی تست، وجود عفونت را رد نمی‌کند. اگر نتایج آزمایش در خانه مثبت باشد، مهم است که در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید. درمان به موقع سوزاک، خطر عوارض سلامتی را کاهش می‌دهد و به جلوگیری از انتشار عفونت به دیگران کمک می‌کند.
​

​

سازمان‌های جهانی بهداشت، غربالگری منظم را برای برخی از نوجوانان و بزرگسالان بین ۱۵ تا ۶۵ سال توصیه می‌کنند.

به روزرسانی : ۱۶ فروردین ۱۴۰۱

بازنشر شده از سایت آزمایشگاه صبا بابل